Dün sabah kalbimin çarpıntısıyla, ellerimin, ayaklarımın titremesiyle ve üşümeyle uyanmam...Bir kadeh daha hastanede uyanmama neden olacaktı belki de.."Haberin yok ölüyorum ben" galiba. Ya da acaba öldüm de farkında mı değilim ne. Niye şu anda, 6-7 sene sonra Metallica Turn the page dinlediğimi bilseydim belki herşeyi biliyor olurdum. Düşüncesi bile ürpertici herşeyi bilmenin. Niye acaba blog'un ismini meeting place database koymuşum hiç bilmiyorum. O an nasıl bir anlam yüklemişim acaba. Şimdi çoook farklı birşey ifade edebiliyor. Herşeyin bir şey ifade etmesi lazım ya hani ondan... Tıpkı şuan karnımın ağrıyor olmasının hasta olacağımı ifade ediyor olması gibi.
Telefonun ucundaki ses hala ninni gibi geliyor. Ne olacak şimdi? Bir tuhaflık var... Herşey yolunda gitmeli, tuhaflığa tahammülüm kalmadı. Herşey, herkes normal olsun lütfen. Barış, çiçek, böcek.
Öptüm.
Bye.
