12 Mayıs 2009 Salı

Kaba ette pireler

İnsan 4 saatlik uykusuna 2 tane birbirinden iddialı rüyayı nasıl sığdırır? Ben bunu dün gece başardım. Şimdi size bu REM evremi aktariciğim.
İlk rüyamda şu an oturmakta olduğum evdeyim. Yan apartmanımızın en üst katıyla aynı hizadayız. Dolayısıyla salon onların salonuna, mutfak mutfaklarına, odalar da onların odalarına denk düşüyor. Tabii bu oturup bütün gün birbirimizi dikizlediğimiz anlamına gelmiyor. Herneyse... Rüyamda babam komşularımızın evinde bir tuhaflık olduğunu iddia ediyor. Birilerinin onların evine girip saldırdığını filan! Fakat ben hiç bir tuhaflık göremiyorum. Babam bir anda üstüne bir pardesü geçirip cebine de bir silah alıyor ve " onları kurtaracağım" nidalarıyla evden çıkmaya çalışıyor. Ne oluyorsa artık hatırlamıorum, bir şekilde çıkmıyor evden, sanırım ben engel oluyorum. Nasıl yapıyorsam. Sonra bir anda bütün mahallede bir anons yapılıyor kimse evlerinden çıkmasın diye. Ablamın odasına geçiyorum. Pencereden bakıyoruz ve bir de ne görelim? Yan apartmanın çatısında swat'lar fink atıyor!!! Hatta çatıdan atlayıp, açık pencereden içeri girip bizi koruma amaçlı evimize misafir oluyorlar. Bu sırada ablamla accayip yakışıklı olan çatıdaki swat birbirlerine kaş göz yapıyorlar. Bir anda evimizin içine zenci, beyaz, ellerinde kocaman silahlar olan bir sürü swat doluyor. "sırtınızı duvara yaslayın, biz sizi koruyacağız" diyorlar. Neyden korudukları bir muamma ama birilerinin peşindeler falan. Sanırım bu durumda babam haklı çıkıyor komşumuza saldıranlar olduğu konusunda. Rüyam evin içinde yankılanan Rap!Rap!Rap! sesleri ile son buluyor ve tuvalete gidiyorum.
Tuvalet sonrası gelip uykuma kaldığım yerden devam ediyorum. Veeee işte 2. rüyam: Olağanüstü bir durum söz konusu. Böyle dünyanın sonumu geliyor ne işte öyle bir şey. Doğal bir afet yani. Ama deprem mi hortum mu bilinmez. Sonuç olarak bu olayın ardından HEPİMİZ ÖLÜCEEEEEZ! Ölceğimizi bildiğimizden olsa gerek bir takım lise arkadaşlarımla buluşuyoruz. Buluşma mekanı ise deniz kenarında bir Mc Donalds. Herkes ısmarlayacağı şeyi ısmarlıyor. Hatta herkesin siparişi hemen çıkıyor ama benim ki bir türlü çıkmıyor. Sinirle bekliyorum... Bu sırada dışarıda bir kargaşa var, herkes evlerine gitmeye filan çalışıyor. Bir süre sonra denizde devasa dalgalar oluşmaya başlıyor. Neymiş efendim bu dalgalar felaketin yaklaştığının işaretiymiş. Bütün arkadaşlarım bir anda Mc Donalds'dan çıkıp evlerine dönmeye karar veriyorlar. Bense bir telefon arayışı içindeyim. Babamı arayıp evi oraya daha yakın olan bir arkadaşıma gideceğimi haber vermek istiyorum. Ölmek üzereyiz hala aklım fikrim gezip tozmakta yani.. Neyse... Sonra bir anda silkinip kendime geliyorum herhalde ve arkadaşıma aynen şöyle diyorum: " Yanlış anlama ama ölceksem ailemin yanında ölmeyi tercih ederim!" Ahahahhah. Ve esas kız bir taksi çevirip evine gider...
Sorunumun ne olduğu hakkında bir fikri olan varsa n'olur bana da söylesin...

To Do List

Bitirme tezini tez elden bitir ..... Not Done
Sözlük çevirisi kontrollerini yap ..... Not Done
Fotoğraf makinesini tamire götür...... Not Done
Bilgisayarı elden geçir..... Not Done
Dişçiye, gözcüye ve bilumum diğer hipokrat yemini etmiş şahıslara git ...... Not Done
......
Ammaaaaa...
Günde 2 paket sigara iç...... Done
Hiç bir şey yapmayıp sadece sosyalleş..... Done
Gün aşırı utanmadan "tezim yetişecek mi, mezun oluyor muyum" diye panik yap...... Done
Naçizane bir deyişle son noktayı koyarken bir sigara yakıyorum.
40 dönüm bostan yan gel yat Osman....

1 Mayıs 2009 Cuma

Oh La La dilemmaaaa

Sen/ben. Eskiden sen,ben yapmazdık halbuki şimdiyse herşeyi kenara itip egomuz altında ezilmemek için çırpınıyoruz. Havada bir hinlik seziyoruz sonra utanmadan dönüp yüzümüze gülüyoruz. "Kıpırtı" yok diyoruz. Şımarıyoruz. "yok sana kıpırtı mıpırtı" diyesimiz geliyor ama diyemiyoruz. "yeter be artık hep kendini düşünme" demek istiyoruz,diyemiyoruz... Beynimizin içinde sorular ardı ardına patlarken cesaret edip birini bile soramıyoruz...İçimizden geleni dışarı vurmaya korkuyoruz...Bir de sonra "onlar" dan bahsedip ahkam kesiyoruz... Offf sıkıldım. İki yüzümü de alıp gidiyorum bu diyarlardan...